Hałas w miejscu pracy to jeden z podstawowych problemów współczesnych biur, powodujący zmęczenie, rozdrażnienie i kłopoty z koncentracją. Przekłada się to na obniżenie wydajności pracowników.
Projektując przestrzeń biurową, powinno się rozpocząć od identyfikacji potencjalnych źródeł hałasu oraz opracować plan eliminujący zagrożenie hałasem m.in. poprzez dobór odpowiednich rozwiązań konstrukcyjnych czy materiałowych dla ścian nośnych oraz działowych i stropów. Właściwie dobrana przegroda powinna zapewniać komfort pracy i poufność informacji. Określenie „właściwie” jest pojęciem względnym. Aktualnie obowiązujące normy wskazują wartości minimalne, jednak z uwagi na typ pomieszczenia oraz jego rangę, izolacyjność akustyczną ścian i stropów należy dobierać indywidualnie.
Poufność informacji
Słyszenie dźwięków dochodzących z sąsiednich pomieszczeń jest czynnikiem stresującym, prowadzącym do przebodźcowania. Błędnie dobrane rozwiązania konstrukcyjne podają wciąż w wątpliwość prywatność prowadzonych rozmów. Odpowiednie rozwiązanie zapewnia izolacyjność akustyczną między pomieszczeniami – do pomieszczenia nie dostają się niepożądane dźwięki w postaci rozmów, itp. Podnosi się także zdolność koncentracji pracownika. Jednym z najczęstszych błędów konstrukcyjnych w przypadku podłóg i sufitów jest brak izolacji w tych przestrzeniach lub jej zbyt niskie parametry. W przypadku sufitów podwieszanych, oprócz kwestii dźwiękochłonności, należy pamiętać o izolacyjności akustycznej i transmisji dźwięku między pomieszczeniami w przestrzeni między stropem a takim sufitem. Podobny problem występuje w miejscach zainstalowania podłogi technicznej. Puste przestrzenie pod podłogą prowadzą do transmisji dźwięków drogą powietrzną, skutecznie degradując izolacyjność akustyczną przegród pionowych. W przypadku podłóg, w grę wchodzi jeszcze jeden parametr, jakim są dźwięki uderzeniowe. Są one najbardziej uciążliwe dla lokali sąsiednich, zlokalizowanych pod adaptowaną przestrzenią, i należy je uwzględnić przy doborze materiałów konstrukcyjnych i wykończeniowych w przestrzeniach biurowych.
Praktyczne wskazówki do zastosowania:
- Rozgraniczanie pomieszczeń lekkimi konstrukcjami z płyt G-K. Zastosowanie wielowarstwowych konstrukcji przegród wypełnionych wełną mineralną zapewnia osiąganie wysokich wartości izolacyjności akustycznej od dźwięków powietrznych.
- Budowa przegród pionowych w układzie podłoga-strop. Pełne zamknięcie przestrzeni między stropem a podłogą redukuje drogi przedostawania się dźwięków, które degradują izolacyjność akustyczną przegród.
- Eliminowanie stosowania wspólnych przestrzeni powyżej sufitu podwieszanego. Budowa ścianek działowych wyłącznie między podłogą lub podłogą techniczną a podwieszanym sufitem powoduje powstawanie powyżej niego pustych przestrzeni. Powstałe w ten sposób przestrzenie są miejscem transmisji dźwięku między pomieszczeniami i wpływają na pogorszenie warunków akustycznych oraz degradują skuteczność przegrody. Nie zawsze jest możliwość budowy ścianki działowej od stropu do stropu, w takich sytuacjach trzeba zadbać o ograniczenie transmisji dźwięku, np. poprzez wypełnienie wełną mineralną przestrzeni nad/i pod przegrodą rozdzielającą pomieszczenia.
- Stosowanie pływających podłóg. Konstrukcja podłóg umożliwiająca odseparowanie przegród pionowych od podłogi. Prawidłowo wykonana i zaizolowana po obwodzie podłoga nie przenosi na konstrukcję budynku wibracji i hałasów uderzeniowych, np. kroków.
- Stosowanie wykładzin obiektowych o podwyższonych parametrach izolacji akustycznej od dźwięków uderzeniowych – w sytuacji, kiedy nie można zastosować podłogi pływającej lub w celu zwiększenia jej skuteczności. Nowoczesne wykładziny posiadają właściwości silnie redukujące hałas impulsowy powstający np. podczas chodzenia.
- Zwiększenie komfortu akustycznego pomieszczeń.
- Większa poufność informacji.
- Cichsze pomieszczenia biurowe.
- Bardziej produktywni pracownicy.