Realizacja strategii zrównoważonego rozwoju w obiektach istniejących jest niezwykle skomplikowana. Bardzo często wprowadzenie nowoczesnych rozwiązań technicznych jest wyjątkowo trudne do realizacji, bądź wręcz niemożliwe. W takich przypadkach dysponujemy niemal wyłącznie metodyką zarządzania budynkiem oraz terenami
zewnętrznymi, która polega głównie na identyfikacji źródła potencjalnych defektów technicznych lub architektonicznych oraz ich eliminacji poprzez procedury, audyty i przeglądy.
Zarządzanie terenami zewnętrznymi, zgodnie z ideą zrównoważonego rozwoju, powinno w jak najmniejszy sposób wpływać na środowisko oraz zdrowie (tzw. low-impact management) użytkowników. Polega na wprowadzeniu:
- Procedur dotyczących czynności pielęgnacyjnych niewymagających użycia środków chemicznych, które mają szkodliwy wpływ na zdrowie użytkowników.
- Regularnych inspekcji terenu.
- Wprowadzaniu nasadzeń w postaci roślin rodzimych, przystosowanych do warunków glebowych i atmosferycznych panujących na działce. Pozwala to na uniknięcie stosowania chemii oraz nawadniania roślin.
- Stworzeniu listy potencjalnych nieinwazyjnych roślin do ewentualnego wykorzystania w przyszłości. Przy wymianie roślin należy przeanalizować potrzeby dotyczące ich utrzymania i spójności estetycznej z projektem.
- Strategii kontroli erozji i sedymentacji mających na celu zapobieganie utraty wierzchniej warstwy gleby.
- Stosowaniu nisko- lub zeroemisyjnego sprzętu do konserwacji.
- Wymianie sprzętu zasilanego benzyną (w tym sprzęt do przycinania roślinności) na elektryczny, ręczny lub napędzany propanem.
- Zmniejszeniu powierzchni trawników na rzecz zieleni nieurządzonej w celu zredukowania konieczności używania sprzętu zasilanego prądem (kosiarki, obrzynarki, trymery, dmuchawy) oraz zwiększenia bioróżnorodności.
- Używaniu wyłącznie ekologicznych środków do odladzania (niezawierających soli), na przykład niskokorozyjne octany wapniowo-magnezowe (CMA).
W przypadku stosowania nawozów należy:
- przeprowadzić badania gruntu lub roślin w celu doboru typu i ilości niezbędnego nawozu.
- określić poziomy koncentracji nawozów i częstotliwość aplikacji,
- zabronić aplikacji nawozów w trakcie okresów deszczowych, przed przewidywanymi intensywnymi opadami deszczu, podczas sezonu letniego.
W celu zapewnienia profesjonalnej opieki zdrowotnej roślin, warto wdrożyć zintegrowane zarządzanie szkodnikami (ang. Integrated Pest Management). Dodatkowo można wprowadzić szereg nieinwazyjnych praktyk zarządzania, np. użycie cech krajobrazowych zapobiegających migracji pestycydów, w formie stref buforowych, filtracyjnych pasów wegetatywnych, progów i dołów chłonnych.
Zintegrowane zarządzanie szkodnikami powinno zawierać następujące elementy:
- Procedury dotyczące identyfikacji i monitorowania agrofagów. Należy opisać sposób i częstotliwość przeprowadzania inspekcji, monitorowania populacji szkodników i system raportowania, który umożliwia użytkownikom, personelowi obsługi technicznej i innym osobom zgłaszanie śladów szkodników.
- Różne metody kontroli szkodników, takie jak: sanitacja, bieżące naprawy, żywe środki kontroli biologicznej i inne metody niechemiczne (takie jak bariery zewnętrzne, szczelne fasady budynków).
- Coroczne aktualizacje i oceny planu.
- Utrzymanie czystości. Użytkownicy mogą nieumyślnie przyciągać szkodniki do budynku. Należy przeprowadzić obchód/inspekcję budynku i terenów zewnętrznych. Należy kontrolować wszystkie potencjalne źródła żywności i wody. Lokale gastronomiczne i pomieszczenia wypoczynkowe powinny być dokładnie oczyszczone. Żywność i odpady powinny być przechowywane w hermetycznych pojemnikach, a puste pojemniki z napojami powinny być płukane lub izolowane. Należy wyczyść natychmiast wszystkie wycieki i wyeliminować bałagan, aby uprościć czyszczenie i zminimalizować liczbę potencjalnych schronień dla szkodników. Należy naprawić nieszczelne krany i nieszczelne rury.
- Ponieważ architektura krajobrazu może stanowić bezpieczne schronienie dla szkodników, w tym gryzoni, należy utrzymywać krzewy i inne rośliny co najmniej 450 mm od budynku i wypełniać tę przestrzeń drobnymi kamieniami lub podobnym podłożem. Należy zainstalować bariery, aby zapobiec przedostawaniu się szkodników do budynku, uszczelnić pęknięcia, szczeliny i dziury w ścianach zewnętrznych, sprawdzić uszczelki wokół drzwi i okien.
Istotnym elementem jest także właściwa komunikacja z użytkownikami terenów zewnętrznych. Informacja o terminie oraz lokalizacji planowanego zastosowania jakichkolwiek szkodliwych dla zdrowia środków chemicznych może okazać się niezwykle ważna. Menedżer obiektu powinien mieć obowiązek powiadomienia użytkowniów obiektu co najmniej 24 godziny przed aplikacją szkodliwego środka. W przypadku pilnego zastosowania pestycydu, każdy, kto zażądał powiadomienia, musi otrzymać informację w ciągu 24 godzin od złożenia wniosku wraz z wyjaśnieniem stanu wyjątkowego.
- Niski koszt zarządzania w przypadku odpowiedniej regularnej kontroli i inspekcji terenów zewnętrznych, zapobiegającej powstawaniu lub rozprzestrzenianiu się czynników szkodliwych dla zdrowia użytkowników, obiektu oraz otoczenia budynku.
- Możliwy wysoki koszt wymiany sprzętu do konserwacji i obsługi terenów.
Sustainable Sites Initiative „Sites V2 Rating System for Sustainable Land Design and Development”, GBC 2014
International Well Building Institute “The WELL Building Standard” 2017
„LEED Reference Guide for Green Building Operations and Maintenance. For Operations and Maintenance of Commercial and Institutional Buildings” U.S Green Building Council, 2009 Edition (updated 2010)